Ուրբաթ, 2009թ. դեկտեմբերի 4-ի ժամը 16:00-ին Երևանի Կենտրոն-Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների առաջին ատյանի դատարանում (դատավոր` Կարինե Պետրոսյան) շարունակվեց «Արարատ» ՌԿ դատական հայցը «Կովկասի ինստիտուտ» հիմնադրամի դեմ` Հայոց ցեղասպանությունը կասկածի տակ առնող և ուրացող հրապարակումների համար: Դատական վարույթն սկսվել էր երեկ և մինչև այսօրվա հիշյալ ժամն ընդմիջվել, որպեսզի դատավորը դատական ակտի տեսքով գրավոր կերպով հայտնի իր կարծիքը տվյալ հայցը կարճելու`պատասխանող կողմի միջնորդության մասին։
Նիստը կայացավ նույն վայրում` դատարանի` Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանում գտնվող շենքի թիվ 10 դահլիճում: Նիստն սկսելու պահին ներկա էր շուրջ 20 հոգի, առավելաբար զանգվածային լրատվության միջոցների ներկայացուցիչներ, մի քանի մտավորականներ և ուսանողներ, ջախջախիչ մեծամասնությամբ` հայցորդի կողմնակիցներ: Այսօր բացակայում էին երեկվա նիստին ներկա լինելու «համարձակությունն» ունեցած երկու հեռուստաընկերությունների լրագրողները: Փակագիծ բացելով նշենք, թե այս դատին առհասարակ ներկա չգտնվեց ՀՅԴ «Երկիր-մեդիա» հեռուստաընկերությունը. սա էլ ի գիտություն Հայ դատի նախանձախնդիր (??!!) ՀՅԴ-ի` ՀՀ ղեկավարության պարտվողական քայլերից իսկապե´ս տագնապող անդամների ու համակիրների…
Այսօրվա նիստին, երեկվա նիստի նման, ներկա էին հայցորդի ներկայացուցիչները` «Արարատ» ՌԿ տնօրեն Արմեն Այվազյանը և փաստաբան Արթուր Գրիգորյանը և պատասխանող կողմի ներկայացուցիչ Վահագն Գրիգորյանը: Վերջինս, երեկվա նման, իրեն շատ հանգիստ էր զգում դատարանի դահլիճում: Հայտնապես, նրան հե´նց սկզբից հայտնի էր դատական գործընթացի արդյունքը: Չէ՞ որ իր «շեֆը»` ՀՀ-Թուրքիա իշխանությունների սիրաբանության հակահայկական գործընթացի աշխուժացման հետ բավականին աշխուժացած և ՀՀ հեռուստաընկերությունների ամենաշատ հյուրընկալած «աստղերից» մեկի վերածված ալեքսանդր իսկանդարյանը (սրա անունը գրում եմ հայոց այբուբենի փոքրատառերով, քանի որ, ի շարս հայկական այլ արժեքների, նա հետևողականորեն անարգում է հայոց լեզուն, թեև ավելի ճիշտ կլիներ գրել թուրքերենով` Iskender Iskenderoglu ձևով) մի հեռուստաելույթի ժամանակ շատ ինքնավստահ կերպով հայտարարել էր, թե դատը ընդամենը հինգ րոպե է տևելու…
Մեր օրերի այս Նոստրադամուսը մի փոքր սխալվեց` եթե նկատի ունենանք այսօրվա նիստը միայն: Նրա կանխագուշակումը իրականացավ… պլանի գերակատարումով: Արդարև, տիկին Կարինե Պետրոսյանը ներկայացավ և անթաքույց անտարբերությամբ հապճեպ ընթերցեց «հանուն Հայաստանի Հանրապետության» իր կայացրած վճիռը` ԿԱՐՃԵԼ ՀԱՅՑԸ: Այս տիկինը վստահաբար չէր հասկանում, թե ի~նչ ահավոր հանցագործություն էր գործում նման վճռի հրապարակումով, այն էլ` «ՀՀ անունից»: Ընթերցումը տևեց ընդամենը 1 րոպե 15 վայրկյան, որով ալեքսանդր իսկանդարյանը քառապատիկ սխալած դուրս եկավ իր կանխագուշակման ժամանակի հարցում…
Արձանագրած «հաղթանակից» թևեր առած` պատասխանող կողմի ներկայացուցիչ Վահագն Գրիգորյանն այսօր ևս նիստից անմիջապես հետո խույս տվեց լրագրողներից ու անմիջապես հեռացավ դատարանի տարածքից: Մեր ժողովուրդն իզուր չի ստեղծել «Գող` սիրտը դող» իմաստուն ասացվածքը…
Այսպիսով, յամի Տեառն 2009 թուականին, իբրև թե հայկական պետություն հայտարարված Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանի Կենտրոն-Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների առաջին ատյանի «դատարանում» «դատավոր» ոմն Կարինե Պետրոսյանի ձեռքով, իրականում`ՀՀ ամենաբարձր իշխանության անմիջական հրահանգով, ՀՀ-ում կատարվեց մի քայլ, որն անհնար էր նույնիսկ ամենավատ երազում երևակայել ընդամենը մեկ-երկու տասնամյակ առաջ:
Այս վճռի չբողոքարկման դեպքում, ՀՀ-ում այսուհետ որևէ արարած, այդ թվում` թուրք թշնամիներ, կարող են Հայոց ցեղասպանության իրողությունը կասկածի տակ առնող կամ ուրացող հրապարակումներ, տեսանյութեր և այլն հրապարակել ու տարածել անպատիժ կերպով` ունենալով ՀՀ իշխանությունների բացահայտ հովանավորությունն ու աջակցությունը:
Մի անգամ ևս շեշտենք, թե կասկածից դուրս է, որ այս խայտառակ դատավճիռը կայացվել է ՀՀ ամենաբարձր իշխանությունների թելադրանքով, որով մի անգամ ևս ապացուցվում է, թե ՀՀ-ում դատական իշխանության անկախություն կոչված հասկացությունը պատկանում է ֆանտաստիկայի բնագավառին:
Մյուս կողմից, ինչպես նիստից հետո իր տված իրավագիտական գնահատականում նշեց հայցորդի փաստաբան Արթուր Գրիգորյանը, նման վճիռ կայացնելով, ՀՀ դատարանը փաստորեն կատարեց ապօրինություն` ՀՀ քաղաքացուն և իրավաբանական անձին զրկելով դատական կարգով իր իրավունքները պաշտպանելու` ՀՀ սահմանադրությամբ, օրենսդրությամբ և ստորագրած միջազգային փաստաթղթերով ամրագրված տարրական իրավունքից:
Ավելորդ չէ հիշեցնել, թե նման խայտառակությունն արձանագրվում է մի իշխանության օրոք, որն իր գաղափարախոսությունը հայտարարել է նժդեհյան ցեղակրոնությունը. սրանից ավելի մեծ անարգանք Նժդեհի հիշատակին` անհնար է երևակայել։
Իսկապես, հարց է ծագում. եթե դատարանը կարճելու էր հայցը, ինչո՞ւ էր դա դատական վարույթ ընդունել: Սա տրամաբանական տարրական մի հարց է, սակայն խնդիրը հենց այն է, որ ՀՀ-ում շատ երևույթներ հեռու են տարրական տրամաբանությունից… ՀՀ-ի իշխանությունների և հասարակության մեծ մասի, այդ թվում իրենք իրենց մտավորական հորջորջողների համար` «ազգային ու մարդկային պատիվ», «ազգային ու մարդկային արժանապատվություն» ու նման հասկացություններ վաղուց հանգրվանել են նմանների հիշողության աղբանոցում…
Այս բոլորը զարմանք չեն հարուցում մի պետության մեջ, որի իշխանությունները, ստորագրելով ՀՀ-Թուրքիա արձանագրությունները` համընդհանուր պատերազմ հայտարարեցին ոչ միայն Հայոց ցեղասպանության հիշատակման ու նրա քաղաքական գնահատականի, այլև առհասարակ հայոց պատմության, այսինքն` մեր ռազմավարական մեծագույն և հզորագույն պաշարներից մեկի` պատմական հիշողության դեմ:
Այս ամբողջ խայտառակությունից հետո, իրավունք չունե՞նք չակերտների մեջ դնելու ոչ միայն տիկին Կարինե Պետրոսյանի դատավորի կոչում-հանգամանքը, այլև նույնինքն ՀՀ-ի` որպես հայության շահերը իբրև թե պաշտպանելու կոչված պետության` որպես այդպիսին (պետություն) լինելը:
ՀՀ դատարանի վճիռը, մեր համոզումով, հե´նց հրապարակման պահից դառնալու է թուրքական, ադրբեջանական և նրանց հովանավոր-գաղափարակից արևմտյան-ռուսական ու այլազգի զանգվածային լրատվամիջոցների գլխավոր լուրերից մեկը: Նրանք և այդ երկրների քաղաքական ղեկավարությունները ինչո՞ւ այդպես չնշեն իրենց արձանագրած հերթական գոլը հայկական խաղադաշտի` դարպասապահից և պաշտպաններից զուրկ դարպասին, այն էլ «հայկական» դատարանի այնպիսի~ ինքնագոլով (սեփական դարպասի գրավում), որն իր հարվածի ուժգնությամբ նաև պատռեց դարպասի ետևի ցանցը և իր թափով սպառնում է նաև խաղի հանդիսականների քիթ-մռութին…
Ամբողջ հայությունը կոչված է համընդհանուր ընդվզելու ՀՀ դատարանի այս ամոթալի, անպատիվ ու զազրելի վճռի դեմ: Դուք և մենք բոլորս ԿՈՉՎԱԾ ԵՆՔ գործո´ն և գործնակա´ն ցասումով ապացուցելու, թե չենք մոռացել Խաչատուր Աբովյանի խոսքը. «Այդ ո՞ւմ դեմ եք սուր բարձրացրել: Հայոց մեծ ազգին դուք չե՞ք ճանաչում>…
Գևորգ Յազըճյան
Պատ.գիտությունների թեկնածու
Ardarutyun.org, 4.12.2009
Հայերեն